Sinds een aantal maanden ben ik van 'vagetariër' naar vegetariër gegaan, om mijzelf hard te maken voor het dierenwelzijn en de bio-industrie niet meer te subsidiëren.
Dat ik nog niet echt heb uitgevonden hoe de voedingsstoffen uit vlees daadwerkelijk vervangen kunnen worden, heeft een regelmatig nogal licht gevoel in m'n hoofd tot gevolg. Gelukkig maar dat ik naast vegetariër ook gek op drama ben. Dat slappe gevoel ervaar ik namelijk als heroïsch en 'heb ik over voor de dieren'.
Ik heb me voorgenomen beter op een gevarieerde voeding te gaan letten. Al zeggen sommigen dat vlees nooit echt te vervangen is. Dat kan mij niets schelen. Drama-queen of niet, voor het eten op mijn bord hoeft geen enkel dier te lijden. Ik weet namelijk dat mijn slappe gevoel bij het lijden van de onverdoofd gecastreerde biggetjes en de opgehokte kippen, maar een peulenschilletje is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten