Ik leer steeds beter dat typische 'vrouwendingen' van vroeger en een zelfstandig leven prima samengaan. Ik zet graag een heerlijke maaltijd voor vriendlief neer, maar wel buiten werktijd. En in de wetenschap dat ik ook kan studeren, carrière kan maken en economisch zelfstandig leer te zijn, is de was ophangen of stofzuigen echt zo erg nog niet.
Met generaties aan feministen boven mij heb ik niet echt het gevoel meer te hoeven strijden voor mijn rechten. Mijn korset gaat niet voorgoed uit, okselhaar laat ik niet staan en een tuinbroek kom je in mijn kast niet tegen.
Sterker nog, ik heb onlangs 35 euro neergelegd voor een heuse petticoat. Je weet wel, zo'n plofrok die vrouwen vroeger aanhadden. Je draagt het onder een jurkje om de taille te accentueren en de heupen net ietsje breder te maken.
Dat ik geen aversie heb voor het ongeëmancipeerde vroeger, betekent natuurlijk niet dat ik graag het hele huishouden doe èn fulltime studeer. Maar goed, dat hoef ik aan mijn man niet te vertellen.
Ik mag dan een petticoat dragen, en hij zo nu en dan 'ns een stropdas, maar ons huis is een klusje voor ons samen. Dat we daar allebei van overtuigd zijn, is iets wat ik te danken heb aan de generaties feministen die voor mij hun okselhaar hebben laten staan. Zij hebben duidelijk gemaakt dat vrouwen best mannendingetjes kunnen doen en andersom. Dank en hulde, dames!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten