Toen ik vandaag door het platteland van Nederland fietste, keek ik ontroerd naar de dartelende lammetjes. Ik stond even stil. Met een laagstaande zon en perfect blauwe lucht moest ik ineens aan een soort eeuwigheid denken. Iets als altijd lente met eeuwig ontluikend groen.
Voor mijn opleiding zijn we bezig met het vertalen van oude teksten. Dat is best weleens een slopende bezigheid. Deze week staan de afscheidsredes van Jozef en zijn broers op het menu. Of dat ook echt de schrijvers zijn, durf ik niet te zeggen. De teksten staan namelijk zo bol van verwijzingen naar Christus, dat ze moeilijk voor zijn geboorte geschreven kunnen zijn. Zo´n verwijzing kwamen we vandaag ook weer tegen. Er zou een maagd komen, die een lam baart zonder vlekken. Aan de linkerkant heeft dat lam de kenmerken van een leeuw.
Ik keek naar de moeder van de dartelende lammetjes. Ze keek me liefkozend aan. De gelijkenis was ver te zoeken. 'k Denk niet dat dit schaap nog maagd is. Zij zou zich kapot schrikken als er een grommend lam met leeuwenklauwen tijdens een pittige bevalling uit haar kwam zetten.
Misschien oude teksten toch maar oude teksten laten, dacht ik. Ik pakte m'n fiets en reed verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten