Haarverf. Als de dood ben ik ervoor. Misschien wel begrijpelijk, na een jaar waarin oranje en geel haar de revue hebben gepasseerd.
Uit angst spek ik de plaatselijke kapper tot en met. Tenminste, ik voorzie dat ik dat in de toekomst zal gaan doen. Toen ik geel was, kostte het me namelijk al ruim zestig euro (vijftig euro verven, tien euro 'speciale aandacht') om een potje donkergrijze haarverf op mijn neon-kleurige haren gesmeerd te krijgen. Maar daarna was ik dan wel redelijk perfect blond. Toen in het voorbijgaan van de weken mijn haartjes langzaamaan weer naar geel toe gingen, besloot ik dat het tijd werd naar mijn eigen vertrouwde donker blonde kleurtje terug te keren. Financieel vertaald betekent dat vijftig euro onder het kopje hoofdzaken in het huishoudboekje erbij.
Nu is na tweeënhalve week die 'eigen kleur' alweer aardig vervaagd. Maar ik vertik het om nu alweer vijftig euro uit te geven. En toch is het alternatief ook niet zaligmakend. Zelf verven kan tot gevolg hebben een groen dan wel oranje koppie te krijgen en nee, dat trek ik echt niet meer. Daarnaast zal ik dan evengoed de kapper moeten sponsoren om de boel weer recht te laten breien. En dat kost me dan geen vijftig, maar zestig euro, want 'speciale aandacht' zal ik dan ongetwijfeld nodig hebben...
Je hoort weleens dat ondernemers inspelen op angstgevoelens van consumenten.
Ik ben daar ongetwijfeld slachtoffer van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten