Omdat wij meerdere supermarkten om ons stulpje heen hebben staan, was ik er eigenlijk nog nooit geweest: de Aldi. Nou ja, natuurlijk weleens met mijn mams, maar toen woonde ik nog thuis.
Vandaag besloot ik er weer 'ns langs te gaan. Zeker nadat een college vertelde dat hij in één week vijftig euro wist te besparen door ook bij de Aldi te shoppen. Nu was dat aantal euro's wel op basis van een gezin, want wat hij aan korting had, geven wij bij de gewone supermarkt nog niet eens uit op een week.
Hoe dan ook, ik besloot naar de Aldi te gaan. Bij aankomst dacht ik dat eigenlijk meteen dat mijn bezoek niet meer stuk kon, omdat mijn lievelingssnoepjes zwaar in de aanbieding waren: banaanschuimpjes. Een tijdelijke aanbieding wel te verstaan, dus 'sla vooral extra in'.
Twee kilo banaanschuimpjes, heel wat kaasjes en groente later kwam ik aan bij de kassa. Daar bleek dat mijn Aldi-bezoek wél stuk kon. Aldi-kassa's hebben namelijk geen uitloopband, met als gevolg dat je na de bliep je boodschappen direct moet weten op te bergen. Ik wenste dat ik een octopus was, of op z'n minst een man meegenomen had om de aangeschafte producten zo snel op hun plek neer te leggen. De duwende arm van de cassière gold als ware bedreiging voor mijn boodschapjes. Een pak melk kon ik nog net aan opvangen, voor het op de grond vallen zou.
Niet echt stressverminderend, zo'n kassa, maar berekenend als ik ben, besloot ik mijn boodschappentassen rechtop in de wagen te zetten, om de gebliebte boodschappen -hup- in één keer de tassen in te werpen. Helaas maakte die methode het afrekenen er niet echt aangenamer op. De kassajuffrouw snauwde mij af en beval mijn tassen op te tillen. Uit haar geïrriteerde gemompel begreep ik dat ik verdacht werd van diefstal of zoiets.
Even later stond ik buiten met héél veel boodschappen buiten voor 24 euro. Of ik er nog een keer heenga? Nou ja, voor nu heb ik mijn portie wel weer even gehad, maar uitsluiten doe ik het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten