Het is misschien wel het grootste monster van mijn collectie schoonheidsproducten. De Braun Silk-épil. Met z'n scherpe tandjes weet hij binnen enkele seconden van gebruik je de moed in de schoenen te doen zinken. De Silk-épil heeft twintig pincetjes, die razendsnel over je huid heengaan en de boel haarloos achterlaten. In één woord: auw. Het monster is gemeen.
Niet dat ik me daardoor heb laten demotiveren. Ik haal dat beest al ruim een jaar lang geregeld uit z'n kooi, om binnen enkele uren (jawel!) een zijdezacht huidje te hebben. Het gebruik van de Braun Silk-épil is niet alleen best pijnlijk, maar duurt ook lang. Erg lang. En veel langer dan een simpel scheerbeurtje onder de douche.
Waarom ik mij dan toch steeds weer overgeef aan de grillen van m'n epileermachine? Omdat het monster keer op keer zijn belofte nakomt. Hij laat m'n benen na elke behandeling haarloos en zijdezacht achter. Wat een nostalgie. Lijden voor schoonheid is terug en het is nog maar de vraag of het ooit is weggeweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten