Sinds kort heb ik een iPhone. Nee, niet de 4s, gewoon de 4, een witte.
Ik heb de afgelopen dagen opvallend veel 'dit-is-de-toekomst-momenten'. Dan zit/loop/ren ik met dat apparaatje in mijn handen en denk ik: dit kan gewoon niet waar zijn. Ik krijg er kriebels van, een gevoel van grenzeloosheid. Als ik ooit met een elastiek aan mijn voet vanaf een brug de diepte in gesprongen was - en daarna weer veilig met mijn voetjes op de grond stond - dan had ik nu met die iPhone vaak aan die bungee jump teruggedacht. Gewoon omdat ik denk dat het ongeveer hetzelfde voelt.
Tv-programma's terugkijken, het nieuws voortdurend kunnen checken, een dagelijkse buikspiertraining, elke dag tientallen gezonde recepten, altijd in contact met m'n vrienden, scrabble'n zonder de steentjes op hoeven te ruimen - om maar 'ns wat te noemen.
Mijn iPhone maakt veel dingen nieuw, maar gelukkig lang niet alles. Als ik met de app 'Sterkaart 3D' 's avonds naar de sterrenhemel kijk, dan komen nog steeds dezelfde levenslessen tot mij. Dan denk ik: wat zijn we klein, wat zijn we maar een piepklein radertje in het geheel en wat zijn onze dagelijkse zorgjes relatief onbelangrijk.
Mijn iPhone laat op momenten de adrenaline door mijn aderen gieren. De toekomst is vandaag, denk ik dan. Gelukkig dat een lesje relativeren af en toe ook uit dit machientje tot mij komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten