Herman,
Jij mag mij best elke avond zachtjes in slaap praten. Jij met die mooie hete aardappel in de keel, fluwelen stembanden en zoetgevooisde neusklank. Zeker als ik onder de dekens ligt te tobben over eindeloze to do-lijstjes, formulieren of andere nare dingen, zou jouw rustgevende stem prima op z'n plaats zijn. Geen lange oratie, maar gewoon een paar korte zinnetjes waarmee je tegen me zegt dat alles wel goed komt en dat ik op de goede weg ben.
Wat heb ik in mijn puberteit veel naar je geluisterd, Herman, steeds als ik stilletjes in een hoekje de wereld aan het overdenken was. Liedjes als Weet je nog, Voor een verre prinses en Kusje klonken eindeloos door de oortjes van mijn toenmalige mp3-speler. Stuk voor stuk juweeltjes die mij als pubermeisje lieten zien dat de wereld hard is, maar daardoor misschien wel zo verschrikkelijk mooi.
Paul de Leeuw zei een keer dat als God zou praten, Hij zo zou klinken als jij. Ik kan het niet beter verwoorden.
Nu ik een beetje ouder ben, zit ik niet meer stilletjes in een hoekje naar jouw liedjes te luisteren. Toch klinkt jouw stem nog regelmatig uit de speakers van mijn muziekapparatuur. Je stelt me nog steeds een beetje gerust, laat me zien dat nare dingen mooi kunnen zijn en kriebelt me tussen de schouderbladen.
Lieve Herman, misschien dat je een keer op een avond, vlak voordat ik mijn ogen sluit, zachtjes in mijn oor fluistert: ,,Slaap maar meisje, het komt wel goed.'' Of het ooit gebeuren zal, weet ik niet, maar tot die tijd neem ik genoegen met jouw stem die uit de speakers spreekt.
Liefs,
M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten